a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de vyatka atlarının sağrısı (eksik eskilikler) - sacra

göz altların
bir çiçeğin ağrısından
içime kısık sesle bağırışımdan
saçlarından sertelirken çağrışımlar
yıllar yılı toparlanıp sana bakınca dağılışımdan

ağrısızca…
sesin yarı ölümlü yankısından
ağrısızca…
kırık dudaklarının alçısından

kaybederken birkaç savaş tanrısıyla
içimde bir intihar yanlısıyla
buruk varlığımın sancısıyla
yeniliyorum bir ölünün şarkısıyla

zırhım ağır sevgi yükünün aynısıyla
yeniliyorum yavaş yavaş yanlışımla
bahsi boğuk şehristanın kağnısında
viatka atlarının sağrısında!

sürrealin bile makus şimdi
her notadan bir sen eşitlemek isminin üstüne
bir devranı yok saymak…
bir padişah öldürmek gibi süslüce…

bir şiirin penceresinden dağlara bakarken uyumak düş düşe
kabuslara yenilip kaldık
bir hayaliz her şey hiçbişey…

artık söylenecekler savruk
kime dönsem kapkara yüzlü
gecenin gölgesi vuruyor kalbime
bende bu karanlık herkes gündüz

susmak zifrini anlatmak gibi dudaklarımdan topladım hüznü
bu şehrin ışıkları bir bana karanlık
bir ben gece herkes gündüz

parçalandı gözbebeklerim
bu tıpkı ölüm gibi
biliyorum bu özlemek değil
ki bende sözler hep yenik
karanlık her yanımda kahrediyor görmemek beni 2x

özlem ellerindi
bu kabus her yerimde derin bir iz
hayal gökyüzü biz gerçek bile değilmişiz
gri bir kaldırımda susmalar ve belirsizlik
onca cümle yenip bir şiirlere yenilmişiz

zamanla biriktiğim hastalığın matah yani
sen gidensin ölen benim zaman kırık savaş yarım
uyku düşman gibi yıllar oldu barışmadım
bu veda mektubum ben yaşama dahi alışmadım…

pencerelerden gördüm silüeti pervazdan cama yansımış üstüne geceyle tamlanan o yanda puslanan her soluk öylece ansızın
elleri bir ışık tutmuş yorgun yüzünde bir nefes etmiş cansızı
gözleri yanlısı bir savaşın ya da ölmüş viatka atının sağrısı

ruhum kapkara kokunla yanyana kalmanın özlemi içinde kaç yara
insanı öldürür ankara (söylemez) acıdır yeni bir sabaha başlamak

arkada vedaların yaş kirpiklerinde özlem bile dolu kan kadar
ismini silememek hep dibe sarf olan insan perdesi gibi ruh kapkara!
başka bi vahaya kanarken anlamı kaybeden insanlar gibi bittik
resmini telaffuz edemiyor olmamı bildiğim o kurum seması diplik
ne kaldı arkada bir kaç veda ve terminal içinde sarfolan hiçlik
bir ömrü zehreder oldu bu yemin ve olmamak üstüne seninle içtik!
lütfen susma ki ilelebet olmazlığımda birkaç bitmiş ruhtan
kaybeden olmayı öğrenen herkes zamanla silik bir hayatı suçlar
bir kere yenilmiş hissini silmiyor üstüne kanımız dökülen sulhlar
gözleri gökyüzü bir kuş misali sevgim çok zor değil mi uçmak…
lütfen susma

aranır bir insan bir insanı
arar bir insani bir insan

söylenemiyor çok şey
susmadan…

- sacra

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS