a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de αυτοκινητόδρομος (aftokinitodromos) - solmeister

[verse 1]
σκέψεις και σκέψεις και σκέψεις
δεν βρίσκω μια αλληγορία
που να ταιριάζει σε αυτό το κομμάτι
βρήκα μονάχα μια μελωδία
κι έκλεισα τα μάτια μου θύμισε αμάξι
μου θύμισε βράδια που έχω πετάξει
στο πίσω κάθισμα κάθε φοβία
κι έχω κολλήσει το πόδι στο γκάζι
έχω μια τάση να καίω το σήμερα
για να ζεσταίνω τις μνήμες του χθες
γιατί οι νότες για μένα δεν είναι απλά μουσικές
είναι στιγμές
δωσ’ μου ένα σι για κάθε σιωπή
δωσ’ μου ένα λα για κάθε μου λάθος
την ανασφάλειά μου σύνδεσε στον ενισχυτή
λένε πώς γράφω για έρωτες πάντα
αλλά εγώ έχω ερωτευτεί
το παρελθόν μου σα σύνολο άρα
ποιος απορεί που γράφω γι αυτήν
ενώ δεν έχει να κάνει μ’ αυτή
γιατί “αυτή” είναι κάθε αυτή
έχει να κάνει με μένα
και το πώς συνδέω ανθρώπους με την εποχή
υλαγιαλή, έτσι την είπα
γιατί είναι όλες οι μούσες μαζί
έχει στοιχεία από εφηβία
και μια φορά μου χε εκμυστηρευθεί
πώς είναι από αλλού, όχι απ’ την γη
απ’ τον πλανήτη χθες κι ότι εκεί
είσαι για πάντα παιδί και όταν φύγει
μου λέει θα πάρει και μένα μαζί
πέφτει στο τζάμι βροχή και ενώ πατώ το κουμπί
δεν ξεθολώνει
μάλλον είναι η ματιά μου θολή
μάλλον τα σκάλισα πάρα πολύ
όταν νυχτώνει και ο δρόμος καλεί
κάθε μου μνήμη αναβοσβήνει
σαν απελπισμένα φανάρια πορτοκαλί (γιατί;)

[bridge]
η σκύλα μου και η χάρυβδη δεν ήταν τέρατα
ήτανε άνθρωποι που αγάπησα απέραντα
κι ήμουν εγώ το τέρας που έφυγα
πώς να αγαπήσω εμένα έπειτα

[chorus]
απόψε είμαι ολομόναχος
εγώ και ο αυτοκινητόδρομος
το μυαλό μου χαμένο και άστατο
το όνειρό μου χυμένο στην άσφαλτο

κι έχω το πόδι μου κολλήσει στο γκάζι
το τι ήθελα να γίνω χθες δεν με νοιάζει
το μυαλό μου χαμένο και άστατο
το όνειρό μου χυμένο στην άσφαλτο

[verse 2]
λεωφόρος αναμνήσεων κι ανησυχίας δρόμος
λεωφόρος κηφισίας 3 προ μεσημβρίας μόνος
λεωφόρος υπερέντασης κι αμηχανίας συγχρόνως
λεωφόρος οκτανια, γκάζια και δάκρυα και πόνος
είναι όμως μια πόλη που καίγεται πίσω απ το αμάξι
κάθε μας όνειρο είναι υγραέριο
κάθε μου στίχος το έχει ανάψει
κάθε μου λέξη είναι μια σπίθα
κάθε μου σκέψη, κάθε μου πράξη
έχει μια βλέψη τον κόσμο ν’ αλλάξει
γι αυτούς που η ελπίδα τους έχει πετάξει
δεν μου κόψαν τα φρένα εμένα
δεν θα με γράψουν σαν κάποιο δυστύχημα
ήτανε 2 υπέροχοι στίχοι
μα το ηχοσύστημα είχε παράσιτα
και τώρα χάθηκαν σε ένα ξημέρωμα
τόσο κοινό σαν κάθε άλλο
σε έναν ουρανό κενό
που αφήνει το μυαλό να το ζωγραφίσει με φαντασία
και το φεγγάρι βάφεται κόκκινο
όταν βρει το κεφάλι τιμόνι
ο αερόσακος δεν λέει να ανοίξει
το κρανίο ραγίζει σαφώς
και βγαίνουν οι εμμονές μου σα φως
με το δεξί μου χέρι αλλάζω
τις ταχύτητες αυτού του φωτός
με το στυλό μου όταν σου γραφω
και μπαίνω στον νου σου συνοδηγός
ίσως η αλληγορία να πέτυχε
και να έχω γίνει κατανοητός
ίσως να βρουν τα συντρίμμια μας σε ένα χαρτάκι που γράφει πώς θα επιστρεψουμε
σα δυο φαντάσματα που τριγυριζουνε στις λεωφόρους της πόλης εντός
βρέχει χαλάζι τα λάθη απόψε
οι άγγελοι κόβουν τις γλώσσες των αμαρτωλών
γίνεται το αίμα στα χείλη κραγιόν
ας πιούμε στο ψεματάκι πώς θα επιστρέψουμε σαν 2 φαντάσματα που τριγυρίζουνε
στις λεωφόρους των μοναχικών
σα να μην ήμουν ποτέ μου απών (γιατί;)

- solmeister

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS