a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de αφού σκοτώσω τη δίψα μου (afou skotoso tin dipsa mou) - razastarr

[verse 1: οδυσσέας]
γράφω στην άμμο για να σβήσει ο αέρας
αυτά που θέλω στο τέλος της μέρας
αυτό το τέρας που με τρώει από σημάδι σφαίρας
ανεξίτηλο πέφτει νεκρό, πανηγυρίζοντας, αποστολή εις πέρας
κι αφού τη δίψα μου σκότωσα
πλήρωσα και το όποιο τίμημα τίμια κι ύστερα χάραξα
στην πέτρα να μην σβήσει ποτέ
τ’ ακούς κουτέ; αυτό που πέτυχα κι άραξα
μπα… τ’ ακύρωσα
ξανά διψούσα κι αφού ψηλά κοιτούσα
τα σύννεφα καθώς μαζεύονταν πολύ διψούσα
πίσω τους τρέχω τη δίψα να σβήσω
γι’ αυτό που δεν γνωρίζω γνώση ν’ αποκτήσω, γνώση να το ζήσω
να ‘μαι γερός για να το μοιραστώ μαζί σου
καλοκαίρια μετά τρανταχτά γελώντας στην αυλή σου
ταινία όλη η ζωή σου
πολύτιμη σαν τους γονείς σου
μαζί μου ταυτίσου

[verse 2: νικόλας]
αφού σκοτώσω την δίψα μου
αφού βγω απ αυτό τον πύρινο χώρο
με λύσσα να ξεχυθώ σ’ ότι υπάρχει και να αρπάξω
σαν να ναι δικό μου κομμάτι
από το κρέας της ζωής μου αγρίμι αφρίζοντας δηλητήριο
τότε θα ηρεμήσω, όταν ξανά μανά νιώσω πως ότι θέλω αρχίζω
τότε εκείνο το κομμάτι θα αφήσω – θα ψάξω γι’ άλλο
σε κάθε γιαλό με κάθε σινιάλο απεγνωσμένα
σ’ εκείνα τα πατώματα αγχωμένα
πλημμυρισμένα με αίμα κι όταν κάτω τόσο φτάσω
ελπίζω να πεθάνω πριν πεθάνω
να καταλάβω πως κάποτε θά ΄πρεπε να ξεδιψάσω
αχάριστος νιώθω μα πάλι κακαρίζω
περιπλανιέμαι στ’ ακρογιάλι του κόσμου και χλιμιντρίζω
σαν άγριο άτι πετάω την κούπα μου κάτω και συνεχίζω
σα τον αντάρτη σκαλοπάτι ,σκαλοπάτι
ώστε να φτάσω στον καινούριο μου στόχο που μου ορίζω
και νάτο ! πλησιάζω φρέσκο αίμα μυρίζω και ξαναρχίζω
ποτήρι με αίμα μισό γεμάτο ή μισό άδειο

[verse 3: οδυσσέας]
επιστρέφει το δαιμόνιο κι ήρθε να μείνει
κάτι με πιάνει όταν το γινάτι μου γίνει
θαυμάσιο καθώς είναι δεδομένα νέα συστήνει
εθιστικό σαν κοκαΐνη, το μάτι μου κλείνει
ζωή μου δίνει γοργά, τα συναρπαστικά του σύμπαντος
χαρακτηριστικά μπροστά μου αφήνει
άρρηκτοι δεσμοί με την σελήνη
γίνεται οδηγός στην φέξη και στην χάση φθίνει
μέχρι την νέα σελήνη

[verse 4: νικόλας]
κάπου στο τέλος είν’ η αρχή και στην αρχή είν’ το τέλος
κι εγώ σαν τρελός μες τ΄άγχος μπροστά μου χαμός
δεμένος νιώθω κι έτσι παλεύω να ξελασπώσω
παπούτσια αλλάζω, γιατί τα σύννεφα καλούν να διαβώ
δρόμους να ανοίξω και στον ορίζοντα πάνω να περπατώ θαρρώ
μα μόλις φτάσω απ την πηγή του βουνού τα υγρά της θα πιω
σαν ξεδιψάσω θα ξαναρχίσω να αναζητώ…

[verse 5: οδυσσέας]
με το αναπόφευκτο του χρόνου πλήρωμα
στέκομαι απέναντι μα τίποτα δεν βγαίνει
γερνάμε στο σώμα μα στο μυαλό πετάμε κι αυτό σημαίνει
πως δεν αφήνω τίποτα να περιμένει
είτε δρόμοι ανοιχτοί είναι είτε είναι κλεισμένοι
αν νοιώθουμε ριγμένοι είτε συντετριμμένοι
ντροπή ξεπλυμένη από την βροχή κι από τον ήλιο λυτρωμένη
κι ότι μένει όπλο
κι αν δεν ξέρω δείξε μου να μπω στο κόλπο

[verse 6: νικόλας]
ποίηση της μεθυσμένης φύσης
εσύ που ισορροπίες κρατάς
ευλόγησε το δρόμο των ανθρώπων
ευλόγησε τον δρόμο των αν-άγνωστων τόπων
των ρημαγμένων μας κόπων !
καθημερινά ψάχνω, την ευκαιρία να αδράξω, να πράξω
σαν μακροβούτι μοιάζει η ζωή, ανάσα ψυχή μου βαθιά !
σε τούτο τον όμορφο κόσμο που ζω
δεν ήρθα για ν’ αράξω!

- razastarr

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS