a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de kötülük çiçekleri. - naperva

düşürdüm ne hallere kendimi
dert etmedim bir süre
benimle gelmediler
“ev” denilen yer baya’ bir uzaklaştı
“kendi giden yol bulurmuş”
öğretilen buydu, öyle görmedim hiç
doğru, yalan söylediler!
öyle bir yer burası, çıktı çivisi
çattı kaşını adem
kimisi kahraman olmakla yaktı başını yarem…
kanar, kabuk tutarsa ağlar
halime gül madem
çünkü hepinizden tiksiniyorum hala ben!
satırlar eskitir dirseklerimi daima
ve sabahların benden nefret eder gibi bir hali var!
bu biraz manidar
fakat odağım başka bir şey
birkaç sayfa, kırık kağıt ve göğsümde hançer izi…
öfkeden kırka bölünsem bile kıramam taşı
sen anlat bana; ölümler ne zaman sıradanlaşır?
bulamam çözüm, yarını umut sayarak
özgür olmazsın müstakil fuhuşları kutsayarak!
insanlardan nefret ettiğin anlamına gelmez bu, ne diye onlardan nefret edesin ki?
ne diye kendinden nefret edesin
? keşke insan türüne ait olmak
o dayanılmaz ve sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi…

devletlerin tüfrekleri var sefilin rabbenası
mesafe artıyor ve acı veriyor kalbe dahası
çözülmüyor esrarı
bir meczubun reddiyesi…
sen o kadar yalınsın, çocukluk hatırası!
düzende ur, tanrılar terk ediyor kurbanları
ordular fırlatıyor miğferleri
adaletin kazandı, astı bütün ruhbanları
seninle olmak bana iyi gelmedi!
seyranımda aşikar gömülmemiş cambazlar var
suratlarında çizgi yok
umarım suç saymazlar
komik geliyor onca k-mpas…
sağ çıkmasam zaten kızardı dikenlerin
kurtuldum say bu savaştan
yine ölmek?
bu kez olmaz!
deli gömleği bulamazsam yakar elbet
çok uzatmaz
günleri tahribat hep “guard”…
bir kelimesi ihya
say tam on ikiden, ol imtihan
mağlup olamam ilk round!
beni benden alan tümsekler
bu yokuşlar kahrolsun!
elçisiyim günahların
miller aştım faytonsuz…
“kaybol, af yok!”
yok iyi tanım
şayet kör olduysa yüreğim bütün suç godiva’nın!
yaşam denen bu kazan
bu fırın
bu ızgara
bu milyarlarca uyarı
kışkırtma
tembih
coşkunluk
bu bitmek bilmeyen baskı ortamı
bu sonsuz üretme
ezme
yutma
engelleri aşma
durmadan ve yeniden baştan yaratma makinesi
senin değersiz varoluşunun her gününü
her saatini yönetmek isteyen bu yumuşak dehşet

bazı şeyleri anlamlar karşılamaz
tükendik!
yanıldı bütün falcılar
kapandı kepenkler
dilim dönmüyor nedense anlatamam
güvensiz kanıtların anlamsız
haykırıyor pencereler
bu basiretimden naklen kısırdöngü
okundu tüm satırlar
ben sadece sayıp sövdüm…
“ilahi!”
elime yüzlerdce esir geçti
katili müsveddesiydi sami yazar öldü!
asırlarca uyudum
değişmedi düşlerim
kaç yaşına geldim hala anlamıyo’m dağları
boş verdim ve bu tembellik değil üstelik;
ayakkabımı en son, ilk aldığımda bağladım
vedaların dumanı solunmaz
akıyor kan yokuşa…
arkamı döndüğümde kalmaz hiçbiri
ve daha zayıf bu halim
inanmaz derdime marco paşa
ölümden korkarsam allah incinir!

- naperva

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS