a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de το ζουμε ακραια - mind the rap

<>[interlude]
έι, έι, είναι ο ιζω
και λέει, λέει uh, uh huh
uh huh, yeah, yeah

[chorus]
οι μέρες ακραίες κυλάνε, θέλουνε να μας φάνε
υπόγεια μηνύματα όπου μας περνάνε
ρουφιάνοι κοιτάνε κάθε σου βήμα
πλατείες του θανάτου στην όχθη του βάλτου
και κάποιοι πολίτες ακόμα κοιτάζουν αμέριμνοι
κάθε επιλογή μας πλέον έχει επιπτώσεις
απέναντι θα βρίσκομαι θα πρέπει να το εμπεδώσεις
οι φίλοι άλλαξανε τόπο
στα χρόνια αλλάζουν οι φάσεις, εντάσεις
υπάρχουν και παίζουν σε κάθε τομέα
εφόσον το ζούμε ακραία
εφόσον το ζούμε ακραία
εντάσεις υπάρχουν και παίζουν

[verse]
αφήνω το σώμα μου ελεύθερο στις πιο γλυκές αισθήσεις φίλε
φανατικές είναι οι διαθέσεις μέσ’ στην πόλη όπου λυγίζει δίχως ν’ αφήνει ενοχές
είναι στιγμές και οι παραισθήσεις που θυμάμαι και θυμάσαι μέσ’ το κρύο
πριν να σπάσουν οι δρόμοι μας και χωρίσουν στα δύο
«φρικάρω» λες, τις νύχτες όπου γυρίζαμε άσκοπα
είναι φαντάσματα, κρυμένα μέσ’ τους πιο γάμημένους στίχους
με τ’ αδέλφια μου δεν κρατάμε τους τύπους
γουστάρω να κολλάω τις ρίμες σε άρρωστους ήχους
ποτέ μου δεν ήμουνα έτοιμος, μέσ’ το έρεβος
βαδίζω ανέκφραστος λες και έχουν γαμηθεί μάγκα τα πάντα
δεν υπάρχει θεός, υπάρχουνε μόνο τα φράγκα
και η μουσική για εμένα, είναι καύλα
πονάνε αυτά που φτύνω και κοιτάνε λες και τους γάμησα τη μάνα
γελάω με υφάκια, να το παίζεις δεν σε κάνει ραπά
μα όσο το φτύνουμε η φάση ποτέ δεν μένει στάσιμη
αυτοί αρχίσανε το ραπ μονάχα για να γίνουν διάσημοι
έχουνε κόμπλεξ απ’ την παιδική ηλικία
βρήκα γνώση μα όχι μέσα στα βιβλία αλλά στο δρόμο
δίνω πόνο, γιατί πόνο, πήρα μόνο
απ’ τη σάπια κοινωνία. τα σχολεία μοιάζουν με κρατητήρια
σε κάθε πούστη μπάτσο αξίζουν βασανιστήρια
δεν αναγνώρισα την «νέα τάξη πραγμάτων»
γράφω ρίμες και σελίδες στη χώρα των αθάνατων
πριν ο ήλιος δύσει, φύγε, φανερώνει τα σημάδια σκύλε
για τα παιδιά του σκοταδιού νιώθω πως ζω στη βαβυλώνα
κι όμως στέκομαι κάτω από τον παρθενώνα
άρρωστες σκέψεις και συμβάντα συμβαίνουνε χρόνια τώρα
άλλη μια κλειδωμένη πόρτα και σου λέω «ναρκοντρόγκα»
τις νύχτες που δεν παίζομαι, τις νύχτες που πορεύομαι
πίνω τα πάντα μόνος και δεν φαίνομαι
δεν έχω ανάγκη το υλικό άλλοι να σπρώχνουν
δεν έχω ανάγκη να μου στήνουν συναυλία
δεν έχω ανάγκη φίλους ψεύτικους για να πουλάμε μούρη και για να ‘χω πάντα κάπου προστασία
είμαστε ένα με τα τέσσερα στοιχεία γράφω το ραπ για να γλιτώσω βόλτα απ’ τα ψυχιατρεία
η φάση παραμένει μαν φούντα και μεροκάματο
και είναι καμένο σάββατο, mcs απ’ τον παράδεισο στελνώ στον διάολο
καταπατάω όλο το σάπιο τους συνάφι
με μια ρίμα έκανα στάχτη την εικόνα τους
γαμώ τη μόδα τους γιατί η μόδα τους μας γάμησε τη φάση
όμως μέσα μου το νιώθω τίποτα δεν έχει αλλάξει
τίποτα δεν έχει αλλάξει
ένα ένα, λέει λέει, ιζω
πάει, πάει, και, πάει

[outro]
α, το ζούμε ακραία
πουτάνες

- mind the rap

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS