a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de kołysanka (nad warszawą deszcz) - matheo & grzech piotrowski

[refren: anna karwan]
deszcz, kroplisty deszcz
sm-tkiem osnuł świat
czekał żołnierz na tę chwilę
tyle długich lat

[zwrotka 1: o.s.t.r.]
pokonamy strach, nie ma w nas nienawiści
walcz tu za bliskich, mamy żyć w tym
znamy misji plan, jak i szlif tych map
kto wyniszczył kraj, ogień, iskry, strzał
wiesz, miałem sen, krew naszej ziemi sól
na niej czerwień i biel, za nią serce i ból
o wolności marzenia, nie mam nic, by oceniać
byle żyć, mówią kłamstwa, domena
tylko nerwy
stara prawda – każdą wojnę wygrywają rezerwy
nie ma ludzi majętnych, zawsze trafia na miękkich
świat odpłaca potem złamaniem szczęki
kto następny w płuca łapie powietrze
nic nie tracę, bo jestem
nikt nie płacze, bo jestem
pytam w myślach boga kto się naje zwycięstwem
witali mnie w piekle
jakbym nie widział ziemi bym uwierzył w ten przekręt
wolności – walczę o ciebie, twoją miłość i serce
żyję chwilą, nie wiecznie
czas łapię w ręce, zamieniam go w sen
podobno to możliwe, życia przemiana w zen
odp-rny na thiller, chociaż przeważa gniew
wybacz mi, że słyszę w duszy syreni śpiew

[refren: anna karwan]
deszcz, kroplisty deszcz
nad warszawą łka
zamókł na nim już karabin
hełm pokryła rdza

deszczu cichy szmer
ginie w świście kul
walczy żołnierz, chociaż sercem
jego targa ból

nie zna żołnierz, nie
co to lęku dreszcz
nad warszawą ciągle pada
kroplisty deszcz
kroplisty deszcz

deszcz, kroplisty deszcz
chłodzi jego skroń
gdy ładuje swoim sercem
zamiast kuli broń

[zwrotka 2: o.s.t.r.]
zapada zmrok, przestawiam wzrok
widzę wyobraźni ludziom poległym hołd
powiedz mi skąd życie zsyła na front
i innych zabija broń, sypany proch
wydany rozkaz, broni się polska
za język, religię, kulturę, krajobraz
znów słyszę: ognia! gotuje zbronia
stu na jednego, stosunek tornad
to nasza dynastia, kwiat rodu kraka
warszawa płonie, ogień tańczy na dachach
zasypiam, widzę ten świat z lotu ptaka
to mój spokój, co wraca jak hałas
i chaos, wyprawa na marsa
została garstka, nie czuć wiatru na żaglach
tylko sen o wolności powraca
deszcz uczy płakać, świata lunapark

[refren: anna karwan]
choć nie pada deszcz
płyną czyjeś łzy
zginął żołnierz, nie doczekał
jasnych, lepszych, lepszych dni

- matheo grzech piotrowski

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS