a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de μες στο μυαλό (mes sto myalo) - koinoi thnitoi

[verse 1: koinoi thnitoi]
έχω ένα κεφάλι καζάνι μία γκλάβα που με πιάνει
και με αφήνει όποτε θέλει όπου βρει και όπου φτάνει
σαν περήφανο άτι σε ουράνιο μονοπάτι
μες στα όνειρά τα κάτασπρα που μου έχει υφάνει
κλέβει γέλιο από τα παιδιά και μου γράφει τραγούδια
παίρνει ήλιο και ταΐζει τα λουλούδια
κάνει χώρο στους διαβάτες να περάσουν οι γάτες
και τα αδέσποτα σκυλιά κάνει αγγελούδια
κρατάει απόσταση από το χθες στου παρελθόντος τις πληγές
γίνεται δάκρυ ιαματικό για τις γρατζουνιές
που μου τις άφησε ο χρόνος κληρονομιά μου
να ‘χω να λέω πως τον έχω για άρχοντα μου
μου έδωσε και ένα έγχορδο να χω να λέω
τον πόνο μου μελωδικά αντί να κλαίω
όταν τσαντίζομαι και βρίζω για του κόσμου το κρίμα
να μαλακώνω το στανιό με καμιά ρίμα

[chorus: koinoi thnitoi]
μες στο μυαλό κι εγώ παραμιλώ
για μια σταλιά καλό παρακαλώ
και στο γιαλό να πέσει κι ας χαθώ
αρκεί να φύγει το κακό να μην το κουβαλώ

[verse 2: koinoi thnitoi]
έχω ένα κεφάλι με ζάλη όσο στέκομαι στο χάλι
κάποιος πρέπει να τα πει να τους τα ψάλλει
στο μανάβη στο χασάπη στον εργάτη στον μπακάλη
πώς δουλεύουν για να τρώνε οι μεγάλοι
είναι ο νους μου ένα ξυράφι και κάθε λογής συνάφι
που έχει μέσα του βρωμιά το διαγράφει
είναι οι λεπίδες του από ατσάλι και η φωνή του μεγάλη
που και με μένα δεν διστάζει να τα βάλει
είναι το τσερβέλο μου μολύβι που γράφει στης κοινωνίας
τα τεφτέρια όσους άπλωσαν χέρια
και σαν κοράκια πέσανε πάνω με φρουρό τον πολιτσμάνο
κάλλιο να πεθάνω από το να σας καλοπιάνω
μα το ξέρω μου το κεφάλι μαγκάλι
και σ’ αναμμένα κάρβουνα είναι η ψυχή μου και πάλι
όσο κι αν φτάσω ποτέ δεν θα ησυχάσω μέχρι να σβήσει η φωτιά του
εγώ δεν θα γεράσω
[verse 3: raibo]
έχω ένα κεφάλι με ζάλη που προσπαθεί να μη σφάλλει
που με όλους κι όλα πάντα έχει να τα βάλει
σε λαβύρινθο με σκέψεις ξαναχάνεται πάλι
και κάθε νύχτα του με μάχη θα τη βγάλει
κακά λημέρια οι σκέψεις αλλά μένει σε αυτά
τη σκέψη την κάνει τροφή μετά τη δίνει στα παιδιά
που ‘ναι έτοιμα, να χαθούνε από ασιτία
τουλάχιστον ας ξέρουν την αιτία
παρακαλώ για όλους τους δρόμους που ομορφαίνουνε οι νύχτες
και της πόλης τα στενά που τα γεμίζουν με ανθρώπους
τη ζώη που ‘ναι πιο ωράια όταν δεν έχει τόσες ήττες
και για αυτούς που έχουν την κούραση στους ώμους
την πιο όμορφη θάλασσα δεν έχουμε αρμενίσει
και το πιο όμορφο ταξίδι δεν έχει ξεκινήσει
κι όσο μας φτύνουν οι θεοί, τόσο πιο άθεοι κι εμείς
μέχρι να κάνουμε τη γη να κοκκινίσει

- koinoi thnitoi

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS