a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de de basis - damascus

[verse 1: frenzy]
ik zoek de basis, dat wat het fundament is
want ik kan niet zonder basis, noem me fundamentalist
wat is fundamenteel, die vraag is universeel
maar het merendeel leeft levenloos; het doet ze niet veel
de vraag is evident: wie is de b-dubbel-a-s?
de vraag die ik stel is: wie legt hier de basis?
de vraag is wie er de baas is in huis
wie er bepaalt wat je ziet op de buis?
jij of de geest van de media, geef eens je mening, ja
geef eens aan waar nu de grens ligt
wat zijn voor jou de criteria
trek hieruit lering. ik moest me bekeren
want ik ken van huis uit ook al die fases
maar als een soldaat op pad, ik voel me thuis bij de basis
ik voel me thuis in het huis van de vader
verhuizen is niets dan genade, je weet het

[chorus: fabian willems]
het gaat niet om status
maar om wat echt en wat waar is
in al m’n levensfases
wil ik terug naar de basis
de hele wereld schreeuwt hoe ik leven moet
maar op dit fundament zet ik m’n voet
ik ga terug naar de basis

[verse 2: jay way]
velen begrijpen niet wat ik zeg, maar het verbaast me niet
ik ben een alien, vele mensen verstaan me niet
tracks die nergens op slaan die bewaar ik niet
want ze spelen met vuur, maar zij zien de gevaren niet
ik was verblind, dankzij god zie ik nu duidelijk
lag in de goot, maar jezus haalde me uit de put
m’n einde was de hel, maar god heeft het nu uitgebl-st
maar eerlijk, soms raak ik erg uitgeput
hoe vind ik vreugde in m’n moeilijkheden?
voor m’n bekering was het nooit dat matties moeilijk deden
alles is andersom, zag het einde toen het begon
lucas 9:23, ‘k heb het goed gelezen
ik strijd tot ik bij de vader kom
maar voorlopig bewandel ik nog de begane grond
met god heb ik genoeg, ook al is het zo dat ik niet alles heb
het is logisch dat ik wankel, ik wandel nu op de smalle weg

[verse 3: martee]
ik durf te dromen, ga mijn hoofd ver te boven
het liefst leef ik zo met mijn ogen gesloten
met kabaal uit het land van de doven geslopen
gooi ik hoge ogen op; nooit gelogen over dobbelstenen
ik voel de pijn aan m’n onderbenen
maar kom zonder op te geven aan het eind van de honderd meter
zonder reden blijf ik mij beperken
als een boer die vergeet om z’n veld te bewerken
dan zeg ik: hé, kop omhoog, blijf stappen
blijf klappen, die tijd pakken, vermijd grappen
ik laat je zien wat de zaak is, de vraag is
of ik wel wat leer van die klap op m’n kanis
wat veel te vaag is en vaak z’n bestaan mist –
mijn panische grijpen naar vlagen van status
ik weet dat het aan is, niet wie de baas is
ik raak nooit een kern als ik schreeuw om een basis

- damascus

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS