a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de bema pamięci żałobny rapsod - czesław niemen

[intro]
lusiurandum, patri datum, usque
ad hanc diem ita servavi… [x2]

[zwrotka 1]
czemu, cieniu, odjeżdżasz, ręce złamawszy na pancerz
przy pochodniach, co skrami grają około twych kolan?
miecz wawrzynem zielony, gromnic płakaniem dziś polan
rwie się sokół i koń twój podrywa stopę, jak tancerz
wieją, wieją proporce i zawiewają na siebie
jak namioty ruchome wojsk, koczujących po niebie
trąby długie we łkaniu aż się zanoszą i znaki
pokłaniają się góry opuszczonymi skrzydłami
jak włóczniami przebite smoki, jaszczury i ptaki
jako wiele pomysłów, któreś dościgał włóczniami

[zwrotka 2]
idą panny żałobne, jedne, podnosząc ramiona
ze snopami wonnymi, które wiatr wzgórze rozrywa
drugie, w konchy zbierając łzę, co się z twarzy odrywa
inne, drogi szukając, choć przed wiekami zrobiona…
inne, tłukąc o ziemię wielkie gliniane naczynia
czego klekot w pękaniu jeszcze smętności przyczynia

[zwrotka 3]
chłopcy biją w topory, pobłękitniałe od nieba
w tarcze, rude od świateł, biją pachołki służebne
przeogromna chorągiew, co się wśród dymów koleba
włóczni ostrzem o łuki, rzekłbyś, oparta podniebne
[zwrotka 4]
wchodzą w wąwóz i toną… wychodzą w światło księżyca
i czernieją na niebie, a blask ich zimny omusnął
i po ostrzach, jak gwiazda, spaść nie mogąca, prześwieca
chorał ucichł był nagle i znów, jak fala, wyplusnął

[zwrotka 5]
dalej — dalej — aż kiedy stoczyć się przyjdzie do grobu
i czeluście zobaczym czarne, co czyha za drogą
które, aby przesadzić, ludzkość nie znajdzie sposobu
włócznią twego rumaka zeprzem, jak starą ostrogą

[zwrotka 6]
i powleczem korowód, smęcąc ujęte snem grody
w bramy bijąc urnami, gwizdając w szczerby toporów
aż się mury jerycha porozwalają jak kłody
serca zemdlałe ocucą, pleśń z oczu zgarną narody

[outro]
dalej — dalej…

- czeslaw niemen

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS