a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

letra de karbon - afgan (tr)

[intro: geo karabacakis]
artık buna gücenme, seni hayatından silince
biri kalkıp yüzünün tanıdık tarafını tanımaz olur nedense

[verse: geo karabacakis]
ardına boşvermişliği takınan bir deli gezindi içimizde
kaybetmekten ödümüz kopuyor, sahiplik bile dilimizde
birden, zaman tıkandı, gez gezebilmeye övünürken
birden, olan bitenden al bütün ömrünü tükenirken
beklentini düşür, yüzünde beliren maskeyi düşür
atmosferik bir ortam oluştuğundan yaşanan her güne şaşır
genişler ve patlar evren, sürükler sürmez sohbet evvel
sorunlar sarmalı sanki senden, biraz dik duruyor eskisinden
estetik ve kabule dayanan yaşantı biçimine karşı gelmek
eksilen ve geride kalanları yeni dostluklara karşı sersem
parçalanır içimde kurulan karbon karışımı kuruntular ve
kaybolacak zamanla oluşan stabil yaşamak avuntum aslında
kandırıp kendi kendimi, sanki sonraların derdi var
kaldırım telaştan yavaşlardı, sorun yok aslında
bırak da gidelim kimsesizliğe, huzuru burnumda
ne güzel kokuyor, ıssıza doğru bu ışıksız ormanlar

[hook: grejuva]
batsın dünya göğü kalsın koca boşluk insan tek izansız
sanrım ölümsüz denemekten yap-boz fiyakanı ve koru hizanı
ben içindeki fısıltı ansızın anlatır usulca bozar mizanı
peşimizdeki mevsim hep öldürür
öngörü: dünya toplu mezardır

batsın dünya göğü kalsın uçmak küsüratı bu mizahın
yanlış, arınmış bir sonuç limesi ama doğrunun hiç yok izahı
sen alamet-i farika avcısı, yaşamak sancısı bozar mizanı
yakamızdaki gül solmadı kül!
öngörü: dünya toplu mezardır

[verse: grejuva]
hakikatler asal, öznesi hakikatinden yana
kendisi, berduş hayalleri, dengesi son kadehinin ardında bi masal
dişleri dökük dünya türesinin, enkazı beton çiğnemekten yana
bu teşebbüs pek müteşekkir bi tebessüm bırakmıyor başucunda
hele gün doğmayagörsün avuc-mdan kaskatı çat kaşı
uçurumdan seyreyle, bulutlar değil duman bu dünyadaki payım
n’apayım?
beşerlere suspayı ömür, sayımdan geri kalanlar hep sönük bi yıldız
kuyruğu takip eden gözlerin, horoskoplarla boyanmışken
histeri flarmonimden ite kaka kendime ilerlerken, bir ses:
“hür yaşamak isteyenler evvel kendini yok bilsinler!” der
günler, filler gibi çiğnedi dünleri
ürperdi külleri savurdu kendileri dört bi yana
başladı karbon yapmaya tatava
bu tesadüfün hatalı simülasyonunda acınası bir kısa devre
mesafesi solgun ışıkların aksini gizledi alêm, kuşkulu insan gibi
öyle ki, seyreder alem beni binlerce asırdan beri
peşimizdeki mevsimin hiç kırpmayacağı kızıla çalan gözleri

[hook: grejuva](x2)

- afgan tr

letras aleatórias

MAIS ACESSADOS